O pazo de Lourizán atópase na vertente norte do macizo do Morrazo, ao fondo da ría de Pontevedra, entre as poboacións de Pontevedra e Marín. As orixes da propiedade remóntanse ao século XV, cando esta aínda era unha granxa. No século XIX o político Montero Ríos adquire a leira e convértea na súa residencia de verán e tamén nun importante foro de reunión das personalidades máis influentes do momento.

O pazo conta con 54 hectáreas de xardín, leira e arboredo. Posúe un importante xardín botánico, con especies exóticas e autóctonas, creado en 1949 baixo a denominación de Arboreto, que reúne especies plantadas no xardín desde o século XIX ata a actualidade.

Este exemplar está rodeado de outras especies de coníferas como camecíparis, calocedros, tuias e teixos ao final do longo e estreito camiño que chega desde a espectacular mesa de pedra do pazo. Atópase no interior dun bosque formado por árbores de grandes dimensións, o que a obriga a crecer con moita verticalidade.

Este exemplar é citado como árbore singular no libro de Flora ornamental de España (Lillo e Ramos, 1972).